Keyifli anı ve resimleri biriktirip yazayım derken, hic beklemedigim bir haberle sarsıldım 8 Kasım Pazartesi sabahı.. Sevgili teyziscim rahtsızlanmıs ve hastaneye kaldırılmıştı. Çarsamba gunu de, midelere oturan haber geldi. 10 Kasım gunu, tum ozel gun kıyafetlerimin yaratıcısı, cay arkadaşım, alısveris sonrası simit ayran keyfinin vazgecilmez uyesi, emektar teyzisimi kaybettim. Hala dedigime ve yazdığıma inanamıyorum. Su ana kadar gülerek gecirdigim DownUnder gunlerime en buyuk darbe teyzemden geldi :(Uzakta olmak, yepyeni insanlarla tanışmak, hayata başka bir acidan bakmak bir yana durdu 10 Kasım gunu, orda dura kaldı. Ankara’da genis ailem teyzemi uğurlarken, bense burda yapayalnızdım aklımda binlerce anıyla… Aklıma siradan bir gunde gelmeyecek, teyzisimle dolu anılarım, tum ayrıntısı ile gozumun onunde canlanıverdı. Anlatmaya calıssam da, olmadı hic istedigim gibi. Bogrume cok agır bısey oturdu… Sanırım kolay kolay kalkmayacak.
Fiziksel olarak Sydney, ruhsal olarak Ankara saati ile yasadım gectigimiz haftaları, cok zordu. Kapanısımı yapamadım. TR de bile zaman alacak kapanış, bakalım burda ne kadar sürecek.
Yazarken gözyaşlarımı tutamıyorum, cok sey var anlatacak da, kelimeleri seçmek zor!. Kısa kesiyorum…
Bana kalan güzel anılar, emek verilmis, ozenle dikilmis kıyafetler, caylı-sigaralı sohbetlerın anısı, burunlarda soba komuru kokusu, sonradan yemeklere eklenen tuzlar :) bakinca kendisini gorebilecegim 3 tane kuzen ve Naside’nın meşhur kurabıye tarifi var…
Bir sonraki gorusmeye kadar, Güle güle Nasidisko, seni cok ama cok ozleyecegim…
Kizil Kafa,
ReplyDeleteGurbetin en zor anlari bunlar ama burada olsaydin da sevdigin insani yitirmek ayni sekilde kordu sana.. Diyecek bir sey yok. Sen en guzel teyze anilari saklamissin kendine. Onemli olan da bu! Zamanla acinin, teyzeni cok guzel gunlerde hatirlayacagin bir tebessume donusmesi dilegiyle..
evet , insan uzakta olunca ve uzuntulu haberler alinca ne yapacagini bilemiyor. ama orada olunsa da cok farkli seyler olmayacak, belkide uzakta olmak teselli icin daha iyi... gurbetin en zor kismi bu olsa gerek.basiniz sagolsun...
ReplyDeleteAllah rahmet eylesin, başın sağolsun, her ölüm erken, haritalarda uzakta olman gönlünün acısına engel değil, Ankara'da olmuş olsan da ona bundan sonra verebileceğin daha fazlası değil, sabırlar diliyorum sevgili dostum.
ReplyDeleteHandecim, başınız sağ olsun. Çok üzüldüm...Allah rahmet eylesin.
ReplyDeleteCok tesekkur ederim arkadaslar... Onceden yazabilseydim buraya ve mailime gelen yazilari gorebilseydim belki daha kolay gecerdi gunler.. Simdi daha iyiceyim.
ReplyDeleteBoyle paylasimlar uzakliklari birazcik da olsa, yakinlastiriyormus.
Tekrar tesekkurler.
Sevgili handecim, cok üzüldüm. Allah rahmet eylesin.
ReplyDeleteSeni cok iyi anliyorum. Insan kosasi, en azindan yakinlarinin yaninda olup onlarla o aciyi paylasmak istiyor, ama ne yazikki olmuyor. Gurbetlik bu iste:(
acili ve mutlu gününde yanliz kalabiliyorsun.
Allah yar ve yardimcin olsun güzelim. Özlem Mercan
Canım başın sağolsun. Uzun zamandır bakmıyordum bloğa açınca bu postu gördüm.
ReplyDeleteCanım kırmızı kafa Kuzenim :)
ReplyDeleteSevgili Annem gidişiyle ardında kapanmayacak kocaman bir boşluk bıraktı. Ama
ne mutlu bizlere ki hayattayken Naşidoş'la keyfili günler geçirme fırsatımız oldu. Eminim her neredeyse Onu çok Sevdiğimizi hissediyor...