Bugun ofiste islerimle ugrasirken “blog konusu” baslikli bir mail geldi. Iceriginde, blog yazmayi unutma, konular birikti, tembellik etme.. haaydii haaaydi parmaklar klavyeye gibi cumleciklerin kibar halleri vardi. Hemen onemli islerimi bir kenara attim, yazayim dedim. E emir buyuk yerden gelmisti :)
En son sizlere Los Angeles hava alanindan seslenmistim. O gunden bugune, cok hizli akan hayat, beni her zamanki rutinime geri koydu. New Orleans’ta iken ben, festival kuslari Nazo ve Gugo, Sydney festivalinin acilisina katilmis, eglenceye doyamamis olacaklar ki, ben geldigimde “ Aman Festivaller bitmesin!!!” diye bagiriyorlardi. Biraz abartmis olabilirim belki, bilenler bilir, :)ama bizimkiler Sydney’in her yerinden oluk oluk akan insanlari gorunce buyuk keyif almislar. Oysa ben o siralarda, calisiyor calisiyor ve de calisiyordum!Geldigimde, evi ozenle temizlenmis, kahvaltiyi hazir, cayi demlenmis buldum. Evet evimi ozlemistim dogrusu. Ilk gun konustum da konustum, resmen konusmaktan bogazim kurudu. Pazartesi gunu evden calisiyor numarasi yaptim ;) ama bunu da pek gizlemedim aslinda. Hafta Sali gunu baslasa da, bitmek bilmedi cunku haftasonuna cook uzun zamandir planlayip da hava istedigimiz guzellikte olmadigi icin gidemedigimiz Blue Mountains’i (Mavi Daglar) koymustuk.
Blue Mountains Sydney’in kuzeybatisinda yer alan ve adini orda yetisen bir cesit agacin yapraklarindan yansiyan isiklarin mavimsi/ puslu bir renk vermesinden alan cennetten bir koseymis. Gidince anladik! Biz gittigimizde hava o kadar acik ve netti ki mavilik falan goremedik. Yesilin binbir tonu gozlerimizi, cigerlerimize inen tazecik oksijen beynimizi senlendirdi. Kahkahalar ata ata gezdik. Hatta oksijen bize bayagi bir guc verdi ki, agaci kokunden sokeyazdik :)
Once Eco Point’e gittik. Benim dev brokoli tarlasi olarak adlandirdigim agaclari tepeden izledik. Sonra Three Sisters (Uc Kiz Kardes) denen dev kayaliklara dogru ilerledik. Oylesine devasa ve etkileyiciydi ki, kendimi bu buyuk doga karsisinda bir karinca gibi hissettim.
Yuruyus manyagi Aussy’ler dagin birinden, dag dikliginde olan anam babam usulu merdivenlerden ine dursun, biz Turklugumuzu otturerek, dagi sonuna kadar inmekten vazgectik :) Onun yerine kombine biletlerini aldigimiz dunyanin en dik treni ile inmenin tecrubesini yasamayi tercih ettik. Roller Coaster heyecani ile siraya girdik, trene bindik. Heyecanimizda hakliydik da..
Railway, 415 metre uzunlugunda yolcularini, dik olarak 250metre asagi indiren cok macera dolu bir tren. Diiiiimdik bi sekilde inise gectik. Ilk once kapkaranlik bir yariga girdik, tepemizden akan su damlaciklari bizi serinletti. Aslinda yolculuk 5 dakika falan surdu, ama binmeye degerdi. Asagiya indikten sonra en uzun yolu alarak 30 dakika kadar ormanda yuruduk, harika fotolar cektik. Yukari cikisimizi Cable Car’la yaparak, manzarayi tekrar yukardan izledik. 3. Binecegimiz arac olan SkyWay’le kendimizi Katoomba Falls (Katoomba Selalesi) gormeye odakladik.
SkyWay’in altinin cam olmasi, heyecanimiza heyecan katti, sanki brokoliler ustunde yuruyuse cikmistik. Selaleyi tepeden gormekle yetinmedik, yanina da gittik. Artik yorulmustuk ancak son bir kez daha trenle dikelek! olmak istiyorduk. Ama bu sefer en onde! Ve basardik da, biraz daha hizli olsa bungee jumping tadinda bir diklikle asagi indik, yerimizden bile kipirdamadan gerisin geri ciktik. Artik aksam oluyordu, eve donmeliydik. Arabamiza atladigimiz gibi Katoomba’ya vardik. E arabaliyiz ya, alisverisimizi de yaptik, kahvelerimizi de ictik… artik 2 saatlik yolculuga hazirdik. Eve dondugumuzde hasatimiz cikmisti ama guzel hasatti :)
Ertesi gun, ofisten bazi arkadaslarla onceden sozlestigimiz Jet Boat aktivitesi vardi. 13:30 da baslamasi gereken jet bot turundan ilgili, arkadaslardan birini arayarak bizim turu saat 15:00’deki Extreme Jet Boat’a cevirdigini soyleyinde heyecanlandik. Bu demek oluyordu ki az paraya, cok ve uzun eglence almistik. Vakit geldiginde, yagmurluklarimizi giydik ama, islanmaya da hazirdik. 40 dakkika suren cilgin eglencenin sonunda tabiri caizse ‘donumuza kadar’ islanmistik, usuyorduk ve actik :) Daha sonra bir Hint Restoraninda bulusmak uzere evlere ayrildik.
Bu sene 26 Ocak, Avustralya Gunu Carsamba’ya geldigi icin, dun tatildik. Insanin kanini ceken sicak bizi ogle saatlerine kadar evden cikaramadi. Bir de bu yetmezmis gibi, temizlik yapmaya karar verdik. Ne kadar kutlu bir gun su Avustralya Gunu caniiiiiiim :) Ogle saatlerinde kendimizi hamama donmus sokaga attik. Once Italyan esnaf lokantasinda snitzelleri lupledikten sonra, rotamizi Rocks’a cevirdik.
Uzun yol boyunca her yer antika araba doluydu. Bunu hic beklemeyen Gurol’un gozleri yuvalarindan firladi. Kucuk buyuk, ustu acik –kapali, itfaiye, polis, karavan, otobus… akliniza gelebilecek butun arabalar yollar boyunca onumuzde sergideydi. Sanki koskoca bir sokak muzesinde yuruyorduk.
Sicak gunun devaminda Rocks’da yurudukten sonra Darlinghorbour’a gectik. Elimize Avustralya bayraklarini da alip milleti izledik, muzik dinedik, yedik ictik hos gectik. Saatler aksam 8’i gosterdiginde, hayatimdaki ilk IMAX denememi yapmaya koyulduk. Film: Tron Legacy Sinema: Dunyanin en buyuk IMAX perdesiydi. Tam bu amacla cekilmis bir film olunca, bir iki kez havada ucusan rakamlari ellerimle tutmaya calistiysam da olmadi :) Cok cok cok guzeldi! Sonraki hedef, Pirates of the Caribbean’ni (Karayip Korsanlari) ayni ekranda izlemek.
Yetti mi? Bence yetti :)
Sonraki maceralarimizda Betul’de bizimle olacak. Sali gunu havaalanindan heyecanla kendisini karsilayagiz.
Hepiniz opuldunuz tarafimizdan!
